خانه » دانلود آهنگ شهرام ناظری قفل زندان / باز آمدم چون عیدِ نو تا قفلِ زندان بِشـــکنم…

دانلود آهنگ شهرام ناظری قفل زندان / باز آمدم چون عیدِ نو تا قفلِ زندان بِشـــکنم…

اهنگ شهرام ناظری قفل زندان

Shahram Nazeri Gofle Zandan

دانلود آهنگ شهرام ناظری قفل زندان / باز آمدم چون عیدِ نو تا قفلِ زندان بِشـــکنم…
دانلود آهنگ شهرام ناظری قفل زندان / باز آمدم چون عیدِ نو تا قفلِ زندان بِشـــکنم…

دانلود آهنگ شهرام ناظری قفل زندان با کیفیت اصلی 320 به همراه متن موزیک و پخش آنلاین از صدای ماندگار ایران زمین در رسانه زد سانگ

متن آهنگ قفل زندان شهرام ناظری

باز آمدم چون عیدِ نو تا قفلِ زندان بِشـــکنم…

تا قفلِ زندان؛ بشـــکنم مرتبه تکرار می شود

وین چرخِ مردمِ خوار را؛ چنگال و دنـــدان، بشکنم

هَفـت اخـــــتر بی آب را؛ کاین خاکیــان را میخورند

هَم آب بر آتَـش زنم… هم باده هاشـان بِشـکنم

از شاهِ بی آغازِ من؛ پران شـــدم چون بازِ من

تا جـغدِ طوطی خـوار را؛ در دیرِ ویـران بشــکنم

زِ آغاز؛ عهدی کرده ام… کاین جـان؛ فـدایِ شَه کنم!

بشکــسته بادا پشـتِ جان… گَر عهد و پیمان بِشکنم

امروز همـچون آصـفم! شَمشیر و فــــرمان در کَفم

تا گردن گردن کشان!!! در پیشِ سلــــطان، بشکنم

روزی دو بـاغِ طاغـــیان گر؛ سبز بینی! غم مخــــور

چون اصل های بیخشان، از راهِ پنهان بشـــــکنم

من نشـــــکنم؛ جز جور را، یا ظالـم بدغور را

گر ذره ای دارد؛ نَمک گـــــیرم اگر آن بشکنم

گویـی که مـیدان نسپرد؛ در زخـمِ چوگان بشـکنم

گشـتم مقـــیمِ بزمِ او… چون لطف دیدم؛ عــزم او

گشـتم حقیرِ راه او… تا سـاقِ شِیـــطان بشکنم

چون در کَـف سلطان شدم… یک حَبـه بودم؛ کان شدم

گر در ترازویم نهی! می دان که میزان بشکنم

چون من!! خراب و مَست را در خانه خود ره دهی

پس تو ندانی این قدر، کاین بشکنم؛ آن بشــــکنم

گر پاسبان گوید: که هـــی بر وی بریزم جامِ می

دربان اگر دستم کشد… مَن دستِ دربان بشــــکنم

چرخ ار نگردد؛ گـــردِ دل… از بیـخ و اصلش برکنم

گردون اگر دونی کند… گَردون، گردان بشکنم

خوان کرم گسترده ای… مهـمان خویشم برده ای

گوشَم چرا مالی؟! اگر من گوشـه نان بشکنم

نی نی منــــم! سرخوان تو… سرخیل مهمــــانان تو

جامی دو بر مهمــــان کنم… تا شرمِ مهمان بشـکنم

ای که میانِ جانِ مَن؛ تلقــــینِ شعرم میـــــکنی

گر تن زنم خامش کنم… ترسم که فرمان بشکنم

از شمـسِ تبریـــــزی، اگر باده رسد؛ مستم کند

منِ لاابالی وار خود …استون کیـوان بشــــکنم