دانلود آهنگ مسعود صادقلو لمس / تو رو لمس می کنه، هر روز و هر شب

متن آهنگ لمس مسعود صادقلو

تو رو لمس می کنه، هر روز و هر شب…

تو رو می بوسه و چیزی نمی گم

از این خوش غیرتیم، چیزی نپرس که…

بدونِ تو دیگه، جایی نمیرم

یه مَردَم، با غروری درب و داغون

هنوزم منتظر هستم… عجیبه

می دونم غرقِ مُردابی ولی باز، غرورِ لعنتی میگه نجیبه…

این نامه من به تو، حرفه حسِ بیجاست

دنبالِ رمان و داستان نگرد! قصه اینجاست…

راویِ این قصه، همون دوستِ صمیمیِ عالیت

که واسه تو شده الان، یه قدیمیِ یاغی

همون که واست سوخت و مُرد، زیر پوستی

واست کشید، چهار رأسِ دینِ دوستی

توو چشمام دروغ میگی، چرا؟ مگه بد کردم

بگو! چرا نمیگی؟ من تو رو مگه ترک کردم

بگو.. ساکت نباش… سؤالام تشنه ی جوابن

یعنی من کم گذاشتم توو صبح و روز و شبات

از غمات می بینم در همه حال و روز و هوات

حرفاتو گوش میدم… گرچه سرده، گرچه سخته

گرچه می دونم بسته اس به روم، درِ هر چی بخته

واسه منه فراموشی، نزن دیگه سرِ گوشی

الانم پُر شده واسم، اون حرفای در گوشی

می دونم با هزاران حرفشم، ککِت نمی گزه

ولی با این حال هنوزم، دَکِت نمی ارزه

من باعث شدم، اِنقد رابطمون سرد شه

بدون میرم تنها، حتی این راه تموم سدّ شه

پس بدونِ یه سرپناه، توو تاریکیِ شب

با یه کوله بارِ خاطره، توو باریکیِ ره

نخواستی بمونی… نگو این مشکلاتِ من بود

بدون مشکلیو بغلم از مشکلاتت…

تو رو لمس می کنه، هر روز و هر شب

تو رو می بوسه و چیزی نمی گم

از این خوش غیرتیم، چیزی نپرس

بدونِ تو دیگه، جایی نمیرم

تو رفتی، این بار راحت زدی زیرِ حرفات

به فکرِ من نباش، نیما فردا میره از یا

می گفتی با حسِ توو قلبم تا لحظه ی مرگم، بی تو؟ هه! محاله بشم لحظه ای، سرگرم

می گفتی من مردِ رؤیاتم، چی شد؟ رؤیایت عوض شد

به حرفم می رسی که رؤیات، رؤیتِ شب است و اومده تا دلتو کنه خورد و خمیر

یه چیزاییو فقط باید بود و ندید

فقط زندگی رو به کامِ من، تلخ کرد و رفتش

بستش ساک و رفت به سمتِ سرگذشتش

پس میزنم فریاد گلم، پشتِ گوشت که حرف اونو نذار یه روز پشتِ گوشت

تو رفتی… خدا نگهدارت، خوش باشی

ولی بگو می خوای بری تا اوج، با کی

با اون کسی که فردا، بال و پَرتو می چینه

زیرِ نظرشی و پَر اوجتو می بینه

با اون می خوای خوش باشی، بدون با تو خوشه

کسی که شبِ جعمه، کافی شاپ ها پاتوقشه

ولی تو، توو قصه شی، من راویِ اون

این قصه تعریف کردن بسه، خُــدا! کافیه! کو

یه مَردَم، با غروری درب و داغون

هنوزم منتظر هستم… عجیبـــه

می دونم غرقِ مُردابی ولی بـــاز، غرورِ لعنتی میگه نجیبه